Nang Namulat Ang Kanyang Mata

Kabanata 42

Kabanata 42

Inisip ni Avery kung siya ba ang magiging dyowa niya kung nabubuhay pa ang babaeng iyon.

Kung patay na siya, siya ba ang kapalit niya?

Alinmang paraan, nagpasakit ito sa kanyang puso at nag-iwan ng masamang lasa sa kanyang bibig.

Habang nawawala sa pag-iisip si Avery, lumilipad din ang iniisip ni Elliot.

“Sabihin mo sa akin, ano ba talaga ang gusto mo kay Cole?” tanong niya habang inilalabas ang kahon ng sigarilyo niya. Ang kanyang mukha ay ang epitome ng isang palaisipan.

“Hindi ko na siya gusto,” malamig na sabi ni Avery.

Kung hindi sila nag-usap kanina, baka ginamit pa niya si Cole para galitin siya.

Ito ay parang bata, ngunit si Elliot ay palaging nawawalan ng galit sa pinakamaliit na bagay.

Kung hindi siya gumanti, mawawalan siya ng malay.

“Dahil ba natanto mo na siya ay walang iba kundi isang walang pera na talunan?” Tanong ni Elliot habang hawak ang hindi nasisindihang sigarilyo sa pagitan ng kanyang mga daliri.

“Pera lang ba ang iniisip mo?” sagot ni Avery. “Noong hinahabol ako ni Cole, araw-araw niya akong sinusulatan ng mga love letter. Tuwing weekends, dinadala niya ako sa mga art gallery at music recital. Magkakaroon tayo ng pinakamagagandang pag-uusap-“

“Parang isang kargada ng mababaw na kalokohan para sa akin! Sakto lang kasi ang iniisip lang niya ay makapasok sa pantalon ng isang babae na magulo ang negosyo niya,” ani Elliot, pinutol siya. “Ang itinuturing mong kahanga-hanga ay walang iba kundi isang biro!”

“Palagi ka na bang naging ganito ka-mature at successful? Noong kinse anyos ako, nagustuhan ko ang mga cute na lalaki. Noong ako ay labing-anim, nagustuhan ko ang mga lalaking may matataas na marka. Sa labing pito, ako ay naging mga manlalaro ng basketball. Nagustuhan ko ang mga mahuhusay na lalaki noong ako ay labing walong taong gulang… Mahal ko si Cole. Dati na ang lahat, at baka galit na ako sa kanya ngayon, pero hindi ko kayang magpanggap na walang kabuluhan ang lahat ng iyon.” :

“Tumahimik ka!” Umungol si Elliot habang pinuputol ang kanyang sigarilyo sa kalahati; malamig ang mga mata niya. “Bumalik ka sa kwarto mo!”

Napakagat labi si Avery at tumayo.

Hindi na siya bumalik sa kanyang kwarto bagkus ay naglakad na siya papuntang dining room dahil nagugutom pa siya.

“May makakain ba, Mrs. Cooper?” tanong niya.

Mukha siyang kalmado at walang pakialam na parang ibang tao at hindi siya ang nakaaway lang ni Elliot.

Agad siyang pinaghandaan ni Mrs Cooper ng hapunan.

Umupo si Avery sa hapag kainan, inilabas ang kanyang telepono, at nakita ang sunod-sunod na mga text message mula kay Tammy.

Tammy: (Tapos na ang party! I’m not that into him. Medyo malambot siya para sa akin. Parang hindi rin naman siya ganun, pero sabi niya, sa susunod na lang daw kami mag-dinner, malamang dahil sa pressure mula sa kanyang pamilya.)

Tammy: [Hindi daw siya binibigyan ng maraming panggastos ng parents niya! Paano kaya siya magkakaroon ng dalawang daang milyon? Hindi mo ba naiintindihan?)

Tammy: [Sasama ako sa kanya ng hapunan ngayong weekend! Kailangan kong makarating sa ilalim nito! At saka, bakit kailangan mong umalis nang nagmamadali?]

Sumagot si Avery: (Mahabang kuwento. Sasabihin ko sa iyo kapag nahanap ko na ang mga salita.]

Tinawagan agad ni Tammy si Avery pagkatanggap ng text niya.

Nakakuyom ang kamay ni Avery sa kanyang telepono. © NôvelDrama.Org - All rights reserved.

Napatingin siya sa sala at napansing nandoon pa rin si Elliot.

Maririnig niya ang lahat kung may kausap siya ngayon sa telepono.

Tinanggihan niya ang tawag at nagpadala ng text kay Tammy: [I can’t talk right now. Mag-usap tayo bukas sa campus!]

Pagkatapos ng kanyang shower noong gabing iyon, nagpabalik-balik si Elliot sa kanyang silid na nakasuot ng kulay abong damit na seda.

Napuno na ngayon ng enerhiya ang mahina niyang mga paa.

Isang tanong ang lumulutang sa kanyang ulo.

Nagdulot ito ng malalim na pagkunot ng kanyang noo at nagpasikip sa kanyang puso.

Ilang sandali pa, nilabas niya ang phone niya at tinawagan si Chad.

“Chad, tingnan mo kung may art exhibition o recital bukas. Maghanap ng isang bagay sa hapon o gabi.”

“Yes, sir,” sagot ni Chad. “Mayroon bang partikular na uri ng eksibisyon o recital na interesado ka?”

EHS

Ang tanong ni Chad ay hindi makapagsalita si Elliot.

Hindi pa siya nakapunta sa mga art gallery o concert hall.

Kahit sa sandaling iyon, wala siyang interes sa kanila.

“Maghanap ng isang bagay na gusto ng mga babae,” sabi ni Elliot.

“Opo, ginoo. Gayunpaman, ang mga kababaihan na may iba’t ibang edad ay may iba’t ibang kagustuhan…” sabi ni Chad, habang patuloy ang kanyang linya ng pagtatanong. Ito ang unang pagkakataon na nakatanggap siya ng ganoong kakaibang kahilingan mula kay Elliot.